Vou vos
contar o que fai a vida, o baloncesto
e o deporte tan interesante,( que non estresante, como decía Manquiña en Airbag). A teoría da evolución
afirma que: “ só os mais fortes sobreviven”. Pode ser,
quizáis…pero a teoría da competición di: “ que só por ser mais fortes,
non significa que non se lles poda derrotar. Eu digo: “O outro equipo pode ser
favorito, ter as probabilidades na nosa contra, e asi é. Pero o que as
probabilidades non saben, e que esto, non é un exame de matemáticas. Esto é unha proba completamente
diferente, onde a paixón ten unha forma curiosa de superar a lóxica, asi que ,
antes de darmos o paso de entrar na pista, de facer o quencemento, de que soe a
bocina e o reloxo comezase a correr, recordamos que os resultados anteriores
non sempre contan, non importa o que a estadística diga, o que os afeccionados pensen,
os expertos falen, o que se pronostique antes do encontro, por que unha vez que
comece a andar o reloxo, as apostas non contan. Non debemos de sorprendernos
por darlle a volta a
estadística, de rachar a imbatibilidade das contrarias, de non rendirse, por
que como di o refrán, Todos temos a
nosa oportunidade.
Viaxe longo e tardío, nunha tarde desapacible no camino a
Cee, chegando ao pavillón da Escola de Cee coa noite caendo, coma os partidos
da xornada das grandes citas deportivas, que podemos ver nas canles
televisivas, pero sen os siareiros esperando na porta do pavillón ou estadio
dando os últimos folgos para o encontro. Esos folgos veñen dos que nos
acompañan a tantos viaxes pola xeografía galega, especialmente a norte.
Chegamos coa baixa de ultima hora de Dayana, e coa axuda de duas Cadetes
debutantes na categoría, como Maria Veiga e Lucía Rodriguez, e a cadete
habitual como é Vicky Gonzalez.
En canto o encontro, despois de tanta poesía, decir que foi
competido ate o final, e cun final de infarto como ocorreu no encontro da ida, onde
o equipo local tivo na súa man, poder empatar ou incluso gañar o encontro.
As rapazas sairon no primeiro cuarto, un poco despistadas e
frouxas defensivamente, onde os axustes defensivos, e a calidade individual de
certas xogadoras locais, conseguían responder as nosas
canstras. O cambio de actitude e da defensa propiciou que as locais non tiraran
cómodas en ningún intre do encontro e que mentivesemos e ampliásemos a ventaxa
no segundo cuarto, pero sen lograr, marchares no marcador con diferencia
suficiente coma para estar tranquilas.(18-26)
A volta dos vestiarios, as locais sairon coa intención de
recuperar rápido o encontro e poñerse diante, todo eso gracias a unha boa
defensa que nos dificultou poder anotar, de feito, so anotamos 4 puntos, e para
iso, foi nos últimos 2 minutos. No derradeiro cuarto, as defensas predominaron
nos dous conxuntos, onde os fallos nos pases, e o pouco acerto fixo, que o encontro
non se decidira ate os últimos 56seg onde fomos por detrás do marcador e
logramos poñernos por diante por un punto(39-40), e volvendo a recuperar o
balón para ir os tiros libres a falta de 8 seg. Nesos tiros libres, Maria Fraga
anotou o primeiro, e errou o segundo. Loitouse polo rebote, pero quedou nas
mans das locais, que o final non conseguiron anotar.
Victoria das Rapazas, que seguen con aspiración no grupo
ainda que xa non dependendo só de nos, senón do que fagan os demáis conxuntos
que están na poxa polos postos de arriba.
ACB Costa da Morte
39: Casais(7), Pazos(8), Castro(5), Lucía(9), Agulleiro(-), Lorena(10),
Atan, Súarez ,Romero, Oca.
Calasancias 41:
Bea(-), María Veiga(11), Fandi(13), María Fraga(7), Isa, Lucía Rodriguez, Vicky
González , Sofía(6), Helena(2), Clara(2).
